آنچه در آنهاست از دلالت بر يكتايى خدا و صفات عاليه او پس بر خداى سبحان است كه سوگند ياد كند بآنچه كه خواهد از آفريده‌هايش و براى بندگانش- نيست كه قسم بخورند مگر بخداى بزرگ، سپس فرمود:

(رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌) يعنى آفريدگار آسمانها و زمين و تنظيم كننده آنها( وَ ما بَيْنَهُما) از ساير اشياء از حيوانات و گياهها و درختان و اشياء بى روح‌( وَ رَبُّ الْمَشارِقِ‌) ابن عباس و سدى گويند: آن محلّ طلوع خورشيد است بعدد روزهاى سال 360 مشرق، و مغارب هم مثل مشارق است، هر روز خورشيد از يك محل طلوع ميكند و در يك مغرب غروب مينمايد، و البتّه مشارق را اختصاص بذكر كردن نمود براى آنكه شروق و طلوع كردن قبل از غروب نمودن است.

(إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا) يعنى آن آسمانى كه نزديكترين آسمانها است بما و آن را امتياز داد بذكر نمودن براى اختصاص آن بمشاهده و احساس ما( بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ‌) يعنى به تزيين آن و روشنايى آن، و تزيين نيكو كردن و زيبا كردن چيز و قرار دادن آنست بر صورتى كه نفس انسان تمايل بآن نمايد و خداى سبحان آسمان را طورى آرايش و تزيين نمود كه هر بيننده از نظر كردن بآن بهره‌مند و كامياب شود، و در اين بزرگترين نعمت است بر بندگان با آنچه در آنست از سود و منفعت بسبب انديشه كردن در آن و استدلال به آنها بر وجود صانع و سازنده آنها.

(وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ‌) يعنى و نگه داشتيم آن را از هر شيطان" مارد" يعنى پليد و خالى از خوبى‌ها سركشى، مقصود اينكه ما حفظ كرديم آسمان را از نزديك شدن هر شيطان براى استماع پس ايشان ميآمدند كه دزدانه سخنان‌