و زمين و اختراع آنها با بزرگى آنها و بسيارى آنها و بسيارى اجزاء آنها قدرت و توانايى بر اعاده و برگردانيدن خلقت بشر دارد، آن گاه خداوند سبحان از اين استفهام جواب داد بقولش: (بَلى‌) آرى او تواناست بر زنده كردن و بر گردانيدن مردگان.( وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ‌) و اوست كه خلق ميكند و ميآفريند خلقى را بعد از خلقى (العليم) داناى بتمام آنچه كه خلق كرده و آفريده است، سپس ياد نمود قدرتش را بر ايجاد و آفريدن موجودات و گفت:

(إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌) جز اين نيست امرش كه هر وقت اراده كرده چيزى را كه بگويد بوده باش پس آن چيز ميباشد و تقدير آن اينست كه اينكه باشد پس ميباشد، پس تعبير كرد از اين معنى به لفظ (كن) زيرا كه آن بليغ‌تر است در آنچه اراده نموده و در اينجا قول و سخنى نيست فقط آن اخبار بحدوث و موجود شدن چيزيست كه اراده كرده.

و بعضى گفته‌اند: بدرستى كه معناى‌( إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ‌) من اجله‌( كُنْ فَيَكُونُ‌) است پس از اين معنا تعبير (بكن) فرمود و گفته‌اند:

بدرستى كه اين فقط در تحويلات و تبديل شدن چيزى بغير آنست مثل قول او( كُونُوا قِرَدَةً خاسِئِينَ‌)[1] باشيد بوزينه‌هاى خوار و پست.( كُونُوا حِجارَةً أَوْ حَدِيداً)[2] و باشيد سنگ يا آهن و آنچه شبيه باين است و لفظ امر در كلام برده صورت است:

[1]- سوره بقره آيه 65.

[2]- سوره اسراء آيه: 50.