خورشيد در هبوط و فرود آمدن حد و غايتست كه از آن نميگذرد و كوتاهى هم نميكند پس آن مستقر آنست.

(ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ) اين حركت تدبير و تنظيم قادر و توانايى است كه چيزى او را عاجز و ناتوان نميكند. (الْعَلِيمِ‌) آن خدايى كه بر او چيزى پوشيده نيست.

(وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ‌) و ماه را تقدير كرديم برايش منزلهايى و آن بيست و هشت منزلست كه هر شبانه روز يكى از آن منازل را سير ميكند حالش در اين منازل دگرگون نميشود تا آنكه فلك قطع و جدا شود.

(حَتَّى عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ‌) يعنى برگردد در آخر ماه باريك شود و مانند شاخه خشك كهنه خرما گردد، پس دو شب آخر ماه مخفى و پنهان شود و خداوند سبحان آن را تشبيه بعذق و شاخه خشكيده خرما نمود براى آنكه چون روزهايى كه بر آن بگذرد خشك شده كج گردد مانند كمان پس شبيه‌ترين چيزهاست به هلال (ماه شب اوّل) و بعضى گفته‌اند: كه شاخه خرما در هر شش ماه اين طور شود.

على بن ابراهيم باسنادش روايت كرده كه ابو سعيد مكارى كه واقفى بود داخل شد بر حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا (ع) و گفت به آن حضرت كارت بجايى رسيده كه ادعاء ميكنى امامتى را كه پدرت ادّعا ميكرد پس حضرت رضا 7 باو فرمود چيست براى تو خدا نورت را خاموش كند و نادارى و بيچارگى در خانه‌ات درآيد، آيا ندانسته‌اى كه خداى، عزّ و جل وحى نمود به عمران كه من بخشنده‌ام بتو پسرى كه جذامى و برصى را شفا دهد، پس خدا باو مريم را بخشيد و بمريم عيسى (ع) را بخشيد، پس‌