ترجمه:

36- پاكست آن خدايى كه تمام انواع و اصناف موجودات را بيافريد (چه) از گياهانى كه زمين ميروياند و (چه افرادى كه) از نفس آدمى بهم ميرسند و (چه) مصنوعاتى كه مردم نميدانند.

37- و شب نيز براى ايشان علامتى ديگر است كه روز را از آن بر كنيم پس آن دم ايشان در تاريكى فرو مانند.

38- و خورشيد براى رسيدن بقرارگاه خويش سير ميكند اين (سير منظّم) تقدير خداى تواناست.

39- و براى سير ماه منزلها مقرّر داشتيم تا چون شاخه خرماى كهن برگردد.

40- نه خورشيد را سزد كه ماه را دريابد و نه شب بر روز پيشى خواهد گرفت و هر يك (از مهر و ماه) در مدارى بآسانى سير ميكند.

قرائت:

زيد از ابو يعقوب (لمستقر لها) بكسر قاف قرائت كرده و باقى از قاريان بفتح آن خوانده‌اند، و اهل حجاز و بصره غير ابى جعفر و رويس (و القمر) برفع قرائت كرده و ديگران بنصب خوانده‌اند، و از على بن الحسين زين العابدين (ع) و ابى جعفر باقر و حضرت امام جعفر صادق (ع) و ابن عباس و ابن مسعود و عكرمه و عطاء بن ابى رياح (لا مستقر لها) بنصب راء روايت شده است.

دليل:

ابو على گويد: رفع بر تقدير (و آية لهم القمر قدرناه منازل) است مثل‌