برايش اثرى نيست.

(وَ آثارَهُمْ‌) جبائى گويد: يعنى اعمالى كه برايش اثر مى‌باشد مثل صدقات جاريه و كتب سودمند دينى.

و بعضى گفته‌اند: يعنى بآثار ايشان از اعمالى كه بعد از آنها روشن، و سنت معموله گرديده كه مردم آن را تعقيب و آئين دانسته و مورد عمل قرار دادند چه سنّت حسنه نيكو و چه روش زشت و ناروا.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ما مينويسيم گامهايى را كه ايشان بسوى مسجد برميدارند و موجب آن حديثى است كه ابو سعيد خدرى آن را روايت نموده كه بنى سلمه در ناحيه و كنارى در خارج مدينه سكونت داشتند، پس به پيغمبر 6 از دورى منازلشان به مسجد و نماز با پيغمبر 6 شكايت كردند پس آيه مذكوره نازل شد، و در حديث از ابى موسى رسيده كه گفت پيغمبر 6 فرمود بدرستى كه بزرگترين مردم از جهت اجر در نماز دورترين مردم است از جهت راه پيمايى بسوى نماز، پس دورترين آنها، محمد بن مسلم بخارى و مسلم بن حجاج قشيرى هم آن را در دو صحيح خود نقل نموده است‌( وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ‌) يعنى و شمرديم هر چيز از حوادث را در كتاب ظاهر و آن لوح محفوظ است و دليل در شمردن اين در آن كتاب توجّه فرشتگان است بآن زيرا آنها مقابله ميكنند با آن آنچه كه از امور حادث ميشود و در آن دلالت بر معلومات خداى سبحانست بنا بر تفصيل.

حسن گويد: اراده نموده بآن پرونده‌هاى اعمال را و آن را آشكار- و ظاهر ناميد براى آنكه اثرش كهنه و مندرس نميشود.[1]

[1]- مترجم گويد: خدا ابو على طبرسى را رحمت كند كه در عصر( تقيّه و خفقان ميزيسته و در آن زمان و بالاخص در ناحيه استان خراسان غلبه با اهل سنّت بوده و از اين رو تفسيرش را غالبا بر وفق تفاسير آنها ترتيب داده است، از جمله همين آيه كه امام مبين را به كتاب مبين تفسير كرده در حالى كه ابن عباس از امير المؤمنين( ع) روايت كرده كه فرمود،

انا و اللَّه الامام المبين‌

، بخدا قسم امام مبين من هستم كه جدا ميكنم حق را از باطل و آن را بميراث از رسول خدا6 دارم.

ابن بابويه باسنادش از حضرت ابى جعفر امام محمد باقر 7 روايت كرده از پدرش از جدش( ع) فرمود وقتى بر پيغمبر6 نازل شد آيه‌( وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ‌) ابو بكر و عمر از جا بلند شدند و گفتند آيا آن تورات است فرمود نه، گفتند آيا انجيل است، فرمود نه، گفتند آيا آن قرآن است، فرمود نه پس امير المؤمنين 7 آمد پيغمبر6 فرمود اين است آن امام چنانى كه خداوند در او احصا نموده است علم چيزى را در كتاب مصباح الانوار باسنادش از عمار بن ياسر روايت نموده كه گفت من با امير المؤمنين( ع) در بعضى از جنگهايش بودم، پس عبور كرديم به بيابانى كه پر از مورچه بود گفتم اى امير المؤمنين آيا ميشناسى كسى را كه از خلق- خدا بداند عدد اين مورچگان را و اينكه نر آنها چندتاست و ماده آنها چه مقدار است، گفتم اى آقاى من اين مرد كيست فرمود اى عمار آيا در سوره يس نخوانده‌اى‌( وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أَحْصَيْناهُ فِي إِمامٍ مُبِينٍ‌) گفتم بلى اى آقاى من فرمود منم آن امام مبين.

و چند روايت ديگر باين مضمون كه مقصود از امام مبين حضرت على( ع) است نه غير آن.