از آنها بمن ميرسد.

آيا خير چنانى كه من در طلب اويم يا شرّ چنانى كه آن مرا وانميگذارد. شاهد بيت اول است كه خير را تنها ياد كرده، بعد گفته ايّهما يلينى كدام يك از آن دو بمن ميرسد، زيرا بتحقيق دانسته كه خير و شرّ هر دو عارض بر انسان مى شوند ولى نميداند اين برخورد باو ميكند يا آن و مانند آن هم در قرآن آمده مثل آيه:( وَ جَعَلَ لَكُمْ سَرابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ)[1] و قرار داد براى شما لباسها و بيرجامه‌ها كه شما را از گرما حفظ كند و نفرمود و البرد، براى آنكه آنچه كه انسان را از گرما حفظ ميكند از سرما هم حفظ ميكند، يعنى زير جامه نازك از گرما زدگى حفظ ميكند و بيرجامه ضخيم از سرما خوردن نگه ميدارد.

مفسّرين بر معنى اين آيه بر چند وجه اختلاف كرده‌اند:

1- حسن و جبائى گويد: اينكه خداى سبحان اراده كرده باين آيه بخشى را براى مثل زدن و تقديرش اينست مثل اين گروه مشركين در نفرتشان از آنچه كه ايشان را بسوى آن ميخوانى مانند مرديست كه دستهايش را بگردنش بسته‌اند كه امكان ندارد براى او كه آن را بسوى خير باز و دراز كند، و مردى كه سرش بلند كرده كه جلوى پايش را نمى‌بيند، گويد و مانند آن قول شاعر جاهليّت (صلاة من عمرو بن مالك) معروف به اخوه اودى است كه ميگويد:

خير و صلاح چگونه است و حال آنكه ما گشتيم بسوى امّت‌هايى كه بر ايشان از عقل و هدايت غلها و قيدهايى بود و مثل آن در سخنان عرب بسيار است.

[1]- سوره نحل آيه: 81.