(فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ إِنَّهُ كانَ عَلِيماً) در آسمانها و نه در زمين البتّه او داناى بتمام چيزهاست (قَدِيراً) تواناست بر آن مقدارى كه براى آن حدّ و نهايتى نيست، سپس خداوند سبحان منّت گذاشت بر خلقش بتأخير عقاب از ايشان و گفت‌( وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا) و اگر خداوند مردم را بآنچه مرتكب شدند از شرك و تكذيب ايشان مؤاخذه كند و تعجيل عقوبت ايشان را و آن قول اوست:

(ما تَرَكَ عَلى‌ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ) باقى نماند بر روى زمين جنبنده‌اى و ضمير بارض برميگردد و اگر چه ذكرى از آن نشده براى دلالت كلام بر آن و علم به اينكه جنبنده‌ها در روى زمين زندگى ميكنند.

(وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌) و لكن خدا آنها را بتأخير انداخته تا اجل نامبرده و آيه در سوره نحل تفسير شده.

(فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِعِبادِهِ بَصِيراً) پس هر گاه اجلشان آمد، پس البتّه خدا به بندگانش بيناست، يعنى خدا بيناى به مكان ايشان است، پس آنها را هر طورى كه خواهد مؤاخذه ميكند.

و بعضى گفته‌اند: بيناى باعمال ايشانست، پس آنها را بر آن پاداش مى‌دهد.