ايجاب كرده صاحب را توخيم و صاب قوم، يعنى صاحب قوم گفته: و اليوم فاشرب، فاليوم اشرب، بسكون باء گفته است، و ابو على در اسكان همزه گويد در وصل اجراء كرده مجراى آن در وقف پس آن مثل قول شاعر است كه گفته:

و قول او

شاهد اين دو بيت حرف آخر عيّهل و قصباء است كه با وقف با تشديد آمده و اضطرار شعرى چنين ايجاب كرده است، يعنى جايز است در وقف تشديد حرف آخر را با سكون آن.

اعراب:

(أَنْ تَزُولا) مفعول له يعنى كراهة ان تزولا يا (لئلا تزولا) (و استكبارا) مفعول له است و مكر السيئ معطوف عليه و جايز است كه مصدر باشد بنا بر تقدير استكبروا استكبار فى الارض، و ممكن است كه نيز حال باشد، يعنى مستكبرين فى الارض، و ممكن است كه بدل از نفورا باشد، يعنى آمدن نذير و پيامبر نيفزود ايشان را مگر بلندى در روى زمين، من شي‌ء فاعل يعجز و من هم زايد است‌( (مِنْ دَابَّةٍ)) در محل نصب است براى آنكه آن مفعول" ترك" (و من) نيز زايده است.

تفسير:

سپس خداوند سبحان خبر داد از بزرگى قدرت و وسعت ملكش و گفت:

(إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌) يعنى خدا نگه ميدارد آسمانها را بدون آنكه به بالا بسته و يا ستون و استوانه و پايه‌اى در زيرش باشد و همين طور زمين را نگه ميدارد( أَنْ تَزُولا) تا آنكه نيفتند.

(وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ) يعنى و اگر تقدير شده باشد كه از مراكز و مدار خود سقوط كند هيچكس نيست كه بتواند آنها را نگه دارد و توان‌