دليل:

كسى كه نجزى با نون خوانده پس او بر طريق اخبار از خداى تعالى از ذات خودش ميباشد، و كسى كه فعل را بناء مفعول به و مجهول (يجزى) خوانده پس دليل او اينست كه ما قبل آن لا يقضى عليهم و لا يخفف عنهم مجهول است، و دليل در قرائت بيّنه بلفظ مفرد اينست كه قرار ميدهد آنچه در كتاب يا پيغمبر 6 آن را ميآورد بيّنه باشد چنانچه فرمود:( قالَ‌) ...( أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي،)[1] بگو آيا ديديد شما اگر بر من بيّنه و حجتى از طرف خدا پروردگارم بود، و قول او( قَدْ جاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ‌)[2] و قطعا آورد بسوى شما بينه‌اى از پروردگار شما، و كسى كه بجمع بيّنات خوانده پس براى پيغمبرى بيّنه و برهانى بوده پس هر گاه جمع شدند بيّنه آنها هم جمع شود بسبب جمع شدن آنها بنا بر اينكه در هر كتاب اقسامى از بيّنه هست، پس براى اين جمع شده است.

شرح لغات:

اصطراخ: بمعناى فرياد كردن و صدا زدن بكمك خواستن از باب افتعال از صراخ تاء قلب بطاء شده براى صاد ساكنه قبل از آن و فقط اين كار را كردند براى تعديل معروف بحرف وسط بين دو حرفى كه موافق صاد است در استعلا و تطبيق كردن و موافق تاء است در جرح.

مقت: و مقت بمعناى بغض است و مقته بمقته و هو ممقوت و مقيت.

اعراب:

فيموتوا جواب نفى‌( (لا يُقْضى‌)) است و يموتوا منصوب باضمار ان ناصبه است‌

[1]- سوره هود آيه: 28.

[2]- سوره انعام آيه: 157.