(لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ‌) يعنى اراده كردند باعمال صالحه خود و كارهاى خوبى كه نمودند خداوند اجرت و مزد ايشان را ثواب قرار دهد و بيفزايد بر ايشان زيادتر بر قدر و استحقاقشان.

(مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ) از فضل و رحمتش زيرا كه اوست بخشنده گناهان ايشان‌( (شَكُورٌ)) زجاج گويد: سپاسگزار حسنات ايشانست.

فراء گويد: خبر قول خدا يرجون تجارة لن تبور است، و ابن مسعود، از پيغمبر 6 روايت كرده كه فرمود، مقصود در قول خدا،( وَ يَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‌)، شفاعت است براى كسى كه آتش بر او واجب شده از كسانى كه كار خوبى در دنيا از او سرزده است.

و از ضحاك: روايت شده كه گفت قبورشان را بر ايشان وسيع و گشاده نمايند، و بعضى گفته‌اند: معناى (شكور) آنست كه عمل اندك را پذيرفته و ثواب زياد براى او ثبت فرمايد.

عرب ميگويد: اشكر من بروقه، و ما گمان ميكنيم كه آن درخت برهنه از برگ و ثمر است كه آسمان از بالا بر آن ابر انداخته و سبز شده و برگ در آورده بدون آنكه بر او باريده باشد.