جنگ خندق را چنين گفته‌اند، كه عده‌اى از يهود كه از آنها سلام بن ابى الحقيق و حىّ بن اخطب با جماعتى از بنى النضير كه پيامبر خدا 6 آنها را تبعيد و اخراج نموده بود رفتند تا در مكّه بر قريش وارد شده و آنها را بجنگ با پيامبر 6 خوانده و گفتند ما با شما بر ضدّ مسلمانها هستيم تا آنها را مستأصل و بيچاره كنيم.

قريش گفتند اى جماعت يهود شما اهل كتاب اوّل هستيد، آيا دين ما بهتر است يا دين محمد 6 گفتند بلكه دين شما بهتر از دين اوست و شما سزاوارتر بحق از او هستيد، پس ايشان يعنى (يهود عنود) همان مردمى هستند كه خداوند در باره آنان نازل فرمود، آيا نظر نميكنى به آنهايى كه بهره‌اى از كتاب (تورات) داده شده است به جبت و طاغوت ايمان آورده و به كفّار قريش ميگويند شما راه را از مؤمنين بهتر يافته‌ايد تا آنجا كه فرمود و كافيست براى آنها سعير جهنّم يعنى شعله آتش دوزخ.

پس قريش از گفته آنها مسرور و تحريك شده، پس براى جنگ با رسول خدا 6 اجتماع نموده و آماده پيكار شدند، سپس يهوديان مذكور از مكّه بسوى قبيله غطفان رفته و آنها را دعوت بجنگ با رسول خدا 6 كرده و با آنها هم گفتند كه ما با شما خواهيم بود و قريش هم براى اين كار با ما پيمان بسته‌اند، پس قبيله غطفان هم موافقت و آمادگى خود را اعلام نمودند پس قريش برهبرى و فرماندهى ابو سفيان بن حرب حركت كرده و غطفان هم بسركردگى عيينة بن حصين بن حذيفة بن بدر با قبيله فزاره و حرث بن عوف با قبيله بنى مره و مسعود بن جبلة الاشجعى با مردمى كه از اشجع متابعت او را نمودند بيرون آمده و بهم پيمانهاى خود هم نوشته از بنى‌