بالا ميبرد و معنايش اينست كه عمل صالح فايده ندارد مگر وقتى كه توحيد و اخلاص صادر ميشود.

3- قتاده گويد: يعنى عمل صالح را خدا بالا ميبرد براى صاحبش يعنى قبول ميكند و بنا بر اين معنى پس اوّل خبر دادن است و تعلّق بماقبلش ندارد، سپس خداوند سبحان ياد كرد كسى را كه توحيد خدا را نپذيرفته است.

(وَ الَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئاتِ‌) كلبى گويد: و آنهايى كه كارهاى بد انجام مى دهند، و بعضى گفته‌اند: يمكرون يعنى آنهايى كه مشرك بخدا ميشوند.

ابى العاليه گويد به آنهايى كه در دار الندوه به پيامبر خدا مكر كردند، و نقشه قتل پيغمبر 6 را كشيدند، و آن قول خداست.( وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا ...)[1] و هنگامى كه آنهايى كه كافر شدند بتو مكر نمودند( لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ) براى ايشانست عذاب دردناك در آخرت سپس خبر داد به اينكه مكر و نقشه ايشان باطل ميشود و فرمود:

(وَ مَكْرُ أُولئِكَ هُوَ يَبُورُ) و مكر اين گروه فاسد، و نابود ميشود و چيزى نيست و آنچه اراده كرده‌اند نافذ و عملى نخواهد شد.

[1]- سوره انفال آيه: 30.