و بعضى گفته‌اند: محمد 6 را بدون يقين بگمانشان متّهم ميكردند و ميگفتند او جادوگر است، و او شاعر و قافيه پرداز و او ديوانه است، و خدا آن را قذف قرار داده (و يقذفون) گفته براى باطل بودن آن.

و بعضى گفته‌اند: يعنى آنها امر آخرت را دور ميدانند و به پيروانشان مى گويند: (هيهات هيهات لما توعدون) دور است دور است آنچه وعده ميدهند و اين مثل چيزيست كه بياندازند در جايى كه دور است هدف آن.

(وَ حِيلَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ ما يَشْتَهُونَ‌) ابى مسلم گويد: و جدا و تفريق كنند بين ايشان و خواسته‌هايشان بسبب مرگى كه گريبانشان را بگيرد چنانچه گريبان امثالشان را گرفت.

بعضى گويند: خواسته ايشان توبه و ايمان يا بازگشت بدنياست و حال آنكه منع از آن شدند، جبائى گويد خواسته و ايده ايشان نعمتهاى بهشتى است و برخى گفته‌اند: يعنى ممنوع ميشوند از هر چه بخواهند پس خداى تعالى در ايشان تنفّر و بى ميلى ايجاد كند پس هيچ چيزى را درك نكنند مگر آنكه متالّم و ناراحت از آن شوند.

(كَما فُعِلَ بِأَشْياعِهِمْ مِنْ قَبْلُ‌) چنانچه با امثال آنها هم از كفّار در جلوتر همين عمل شده بود.

بعضى گفته‌اند: يعنى بكسانى كه موافق با عقيده ايشان بودند و اهل دين و مرامشان از امّت‌هاى گذشته وقتى كه در موقع ديدن بلا و عذابى كه توبه كردند و قبول نشد از ايشان.

ضحاك گويد: مقصود از اين آيه اصحاب فيل است كه وقتى خواستند كعبه را خراب كنند.