و ابو حمزه ثمالى: گويد، شنيدم على بن الحسين 8 و حسن بن حسن بن على : ميگفتند آن لشگر صحراء بيداء است كه زمين از قدمهاى آنها ميگيرد و فرود ميبرد.

و نيز گويد: مرا حديث كرد عمرو بن مره و حمران بن اعين كه آنها شنيدند از مهاجر ملكى كه ميگفت شنيدم ام سلمه ميگفت، رسول خدا 6 ميفرمود، پناه ميبرد پناه برى به بيت اللَّه الحرام پس خدا برانگيزاند لشگرى را بسوى او تا اينكه بدشت بيداء ميرسند (بيداء مدينه) و بزمين فرو ميروند.

و از حذيفة بن يمان روايت شده كه پيغمبر 6 ياد نمود فتنه‌اى كه ميان اهل مشرق و مغرب خواهد بود فرمود، آنان در همان ميان جنگ با يكديگرند كه سفيانى بر ايشان خروج ميكند از وادى يابس، با لشكر فراوان تا در دمشق فرود آيد، پس دو لشگر بر انگيزد يكى بسوى مشرق و ديگرى را بسوى مدينه اعزام كند تا وارد شوند بر زمين بابل از شهر ملعونه بغداد، پس ميكشند، بيش از سه هزار نفر و به بيش از يكصد نفر از زنها تجاوز كنند و بكشند سيصد نفر از بزرگان بنى العباس را سپس بسوى كوفه حركت كنند، پس اطراف آن را خراب نمايند، آن گاه بيرون روند در حالى كه متوجه بشام هستند، پس پرچم هدايت از كوفه بيرون آيد و باين لشكر برخورد كرده و پيكار كنند و بكشند آنها را و مخبرى را هم از ايشان آزاد نگذارند و آنچه در دست ايشانست از اسيران و غنائم و مهمّات جنگى را بغنيمت بگيرند و لشگر دوّم بسوى مدينه يورش برند پس سه شبانه روز آنجا را غارت كنند سپس از آنجا بسوى مكّه حركت كنند تا وارد به بيداء شوند، خداوند جبرئيل را برانگيزد پس ميگويد اى جبرئيل‌