و مانند است.

(وَ هُمْ فِي الْغُرُفاتِ‌) يعنى ايشان در غرفه‌هاى بهشتى و آن اطاقهايى است بالاى بناها.

((آمِنُونَ)) در آنجا نميترسند از چيزى از آنچه ترسيده ميشود از مثل آن در دار دنيا از مرگ و دگرگونى و بلاها و غصّه‌ها.

(وَ الَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آياتِنا) يعنى آنهايى كه كوشش ميكنند در ابطال آيات ما و تكذيب آن.

((مُعاجِزِينَ)) عاجز ميدانند پيامبران ما را و مانع ميشوند ديگران را از كارهاى خير.

(أُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ‌) تفسيرش گذشت، و البته خداى سبحان آن را تكرار كرده براى اختلاف فائده.

اوّل توبيخ و سرزنش است كفّار را و ايشان مورد خطاب هستند، دوّم موعظه و انذار است براى مؤمنين، پس مثل آنكه گويد توانگر ساختن كفّار و اعطاء كردن بايشان دلالتى بر كرامت و بزرگوارى و سعادت ايشان ندارد بلكه اين زياد ميكند عقوبت و عذاب ايشان را، و توانگرى مؤمنين است كه زيادى در سعادت ايشان باشد، به اينكه آن را در راه خدا انفاق كنند، و بر اين دلالت ميكند قول خدا.

(وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ‌) و آنچه كه داديد از مالتان يعنى و آنچه اخراج كرديد از اموالتان در راه خير، پس خداى سبحان بشما عوض آن را ميدهد امّا در دنيا بزيادتى نعمت و يا در آخرت بثواب بهشت گفته‌