اعراب:

(بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ) در آن دو وجه گفته‌اند:

1- اينكه مكر مبتداء و خبرش محذوف باشد يعنى (مكركم فى الليل و النهار صددنا عن ذلك حين امرتمونا ان نكفر باللّه) مكر شما در شب و روز ما را بازداشت از اين كار هنگامى كه امر كرديد ما را كه كافر بخدا شويم.

2- اينكه فاعل فعل محذوف باشد، تقديرش، بل صددنا مكركم فى الليل و النهار، بلكه بازداشت ما را مكر شما در شب و روز، و عرب اضافه ميكند احداث و افعال را بزمان بر سبيل و طريقت توسعه دادن و ميگويد صيام النهار و قيام الليل، و معنى اينست كه روزه گرفتن در روز و برخاستن براى عبادت در شب، شاعر گويد:

هر آينه البته ما را اى خار مغيلان در رفتن شب با نيش خود سرزنش كردى و خوابيدى و حال آنكه شب راه پيماينده خواب نيست.

شاهد در ليل المطى است كه آن را بخواب توصيف كرده، پس شب را توصيف بخواب نمود و اين بر طريق قول تقواست كه مى‌گويى نهارك صائم و ليلك قائم، روز تو روزه دار و شب تو بيدار و ايستاده است.

تفسير:

سپس خداوند سبحان حال ايشان را در قيامت بيان فرمود، پس حكايت كرد از ايشان و گفت:

(وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا) و گفتند آنانى كه كافر شدند و ايشان يهود بودند، و بعضى گفته‌اند: ايشان مشركين عرب بودند و اين صحيح‌تر است‌