سخن ميگويد، آن گاه خداى سبحان ردّ كرد گفته آنها را و گفت:

((بَلِ)) بلكه مطلب چنان نيست كه آنها گفتند از افتراء و ديوانگى‌( الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ) يعنى اين مردمى كه تصديق روز قيامت و پاداش و ثواب و عقاب را نميكنند.

(فِي الْعَذابِ‌) در روز قيامت در عذابند( وَ الضَّلالِ الْبَعِيدِ) و در گمراهى دور از حق هستند در دنيا سپس ايشان را موعظه فرمود تا اينكه عبرت بگيرند و گفت:( أَ فَلَمْ يَرَوْا) يعنى آيا پس نظر نكردند اين كفّار.

(إِلى‌ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ‌) بآنچه در پيش روى آنان و پشت سرشان از آسمان و زمين كه چگونه احاطه بر آنها نموده، و اين چنانست كه انسان هر طرف نگاه كند آسمان و زمين را از پيش روى و پشت سر و از سمت راست و طرف چپ خود مى‌بيند، پس نميتواند از آنها بيرون رود[1] و بعضى گفته‌اند: يعنى آيا تدبّر و تفكّر (در آسمان كه چگونه بدون ستونى كه ديده شود برپاست و در زمين كه چطور گسترده شده و در فضا در گردش است) نميكنند تا استدلال بر قدرت خداى تعالى كنند سپس ياد نمود خداى سبحان قدرت خود را بر هلاك و اعدام آنان و فرمود:

[1]- مترجم گويد:

قال على 7 فى دعائه لكميل‌ و لا يمكن الفرار من حكومتك‌

امكان ندارد فرار از تحت حكومت و سلطنت خدا و در حديثى از حضرت سيد الشهداء امام حسين 7 آمده كه جوانى شرفياب محضر ايشان شده و عرض كرد كه من جوانى آلوده بگناه هستم و نميتوانم خودم را از گناه نگهدارم مرا موعظه بفرما تا شايد موجب نجات من شود امام حسين( ع) فرمود از پنج كار يك كار را بكن آن گاه هر چه خواستى گناه بكن:

1- از زير آسمان خدا بيرون برو پس هر چه خواستى گناه بكن، گفت اين( ميسورم نيست هر كجا روم آسمان خداست.

2- از روى زمين خدا بيرون برو پس هر چه خواستى گناه بكن.

گفت اين را هم نمى‌توانم، زمينى جز زمين خدا نيست.

3- جايى برو پنهان شو كه خدا تو را نبيند، پس هر چه دلت ميخواهد گناه بكن، گفت اين از دو تاى اوّل مشكل‌تر است.

4- وقتى عزرائيل براى قبض روحت آمد جان باو تسليم نكن و او را از خود دور كن، گفت غير ممكن است.

5- در روز قيامت وقتى مالك دوزخ تو را ميخواهد بجهنّم افكند از خود دفاع كن.