فرزندان سادات مانند مدافعين و حاميانى كه سبقت ميگيرند براى شرافتشان اهل عرفات و منى را در روز محصّب (محلّى ميان منى و عرفات است).

و جهت جمع با الف و تاء آنها ميگويند: الطرقات و المعنات در معن جمع معين، اعشى گويد:

جدّ تو از سادات و بزرگانى بودند قديمى تازه و ظريف اهل قبه و بارگاه و تاج و دستگاه.

ابو الحسن گويد: آن عربى است (و كبر) مانند عظم است و كثرة به اين موضع شبيه‌تر است براى اينكه مرتّبا لعن ميشوند و در قرآن آمده‌( يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ‌) لعنت ميكند ايشان را خدا(" وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ")[1] و لعنت ميكند ايشان را لعنت كنندگان، پس كثير او كثرت شبيه‌تر است به تكرار و مرا راز كبر و قول خدا يوم تقلب وجوههم تقديرش يوم تقلب السعير وجوههم است فعل را نسبت به آتش داده براى اينكه تقليب و زير رو شدن در آتش و بسبب آتش است فرمود: مكرا الليل و النهار، براى آنكه مكر در شب و روز واقع ميشود و براى همين است قول رؤبه كه ميگويد:

پس ليلى بخواب رفت و غصّه من برطرف شد و من غمناك و مراقب ستاره بودم.

و قول ابن مسعود (عبد اللَّه وجيها) وجاهت و آبرومندى او نزد خدا از اينكه بنده بود مر خدا را فهميده نميشود، پس قرائت مشهور و كان عند اللَّه-

[1]- سوره بقره آيه: 159