نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 20 صفحه : 176
(فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً)
يعنى پس مسلّما سنگينى از گناه بزرگ كه دروغ گفتن است برداشتهاند و بهتان دروغ
بستن بر ديگريست كه روبرو ميگويد.
پس خداوند اذيت و رنجانيدن مؤمنين و مؤمنات را مانند بهتان قرار داد،
و برخى گفتهاند كه مقصود اذيت و زيانى است كه در آن بهتان محقق ميشود.
(وَ إِثْماً مُبِيناً) يعنى و گناه آشكارا.
قتاده و حسن گويند: بر شما باد كه از رنجانيدن و آزار مؤمنين اجتناب
و دورى نمائيد كه خداوند بر آن غضب ميكند.
ضحاك گويد: اين آيه در باره گروهى از زناكاران نازل شده كه آنها
شبانه در كوچهها راهپيمايى ميكردند و هر گاه با زنى برخورد ميكردند به او چشمك
ميزدند و در تعقيب كنيزها و بردهها بودند، آن گاه خدا پيامبر" ص" را
خطاب كرده و گفت:
(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ
الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَ)
حسن گويد: اى پيغمبر 6 بهمسران و دخترانت و زنان مؤمنين بگو، پس بپوشانند موضع
گردن و سينه خود را با روپوشى كه زنها بر سر مياندازند.
ابن عباس و مجاهد گويند: جلباب مقنعه و روسرى زنست يعنى با آن بپوشند
سر و گردنشان را هر گاه براى حاجتى بيرون روند بخلاف كنيزهايى كه
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 20 صفحه : 176