عبد اللَّه صادق 7 روايت شده است.

(وَ كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ رَقِيباً) حسن و قتاده گويند: و خداوند بر هر چيزى دانا و نگهبانست.

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلى‌ طَعامٍ غَيْرَ ناظِرِينَ إِناهُ‌) يعنى اى مؤمنان داخل منازل پيامبر 6 نشويد مگر آنكه شما را براى صرف غذا رخصت دهد طعامى كه انتظار پختن آن را نداشته باشيد، خداوند سبحان نهى فرمود از ورود بخانه پيغمبر 6 بدون اذن و آن قول اوست‌( إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ‌) يعنى در دخول يعنى مگر آنكه شما براى غذا خوردن دعوت كند، پس داخل شويد و منتظر و آماده شدن، و پختن غذا نباشيد، پس توقّف شما در منزل پيغمبر طولانى شود، و مقصود اين است بدون اذن و پيش از پخته شدن غذا داخل نشويد در حالى كه انتظار پخته شدن غذا را داشته باشيد پس توقّف و درنگ شما در منزل او به درازا كشد.

(وَ لكِنْ إِذا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا) و لكن هر گاه دعوت شديد داخل شويد و هر وقت غذا خورديد پراكنده شده و بيرون رويد.

(وَ لا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ‌) يعنى و داخل نشويد كه بعد از صرف غذا بنشينيد بصحبت كردن و گفت و شنود بعضى شما با برخى ديگر تا مأنوس با او باشيد سپس بيان نمود مقصود از اين را پس گفت:

(إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ‌) يعنى طول توقف و درنگ شما در منزل پيغمبر 6 موجب ايذاء و آزار است براى تنگى منزلش پس حياء و شرم او را منع ميكند كه شما را امر به بيرون رفتن از منزلش كند.