بر طاعت من كردى پس مسلّما تمام آنها در تحت سلطنت من ميباشند به منزله چيزى كه آن در كف دست بنده من است.

كلبى گويد: يعنى خود دارى نما از اذيت و كشتن ايشان و اين قبل از فرمان قتال و پيكار با آنهاست.

(وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ‌) يعنى اسناد بده كار خود را بخدا كه تو را بر ايشان يارى نموده و غلبه و پيروزى ميدهد.

(وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا) يعنى خدا كافى و متكفّل است بآنچه باو اسناد داده شده.

ترتيب:

البتّه اين آيات بما قبلش متصل است از قول او( وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ‌) زيرا كه خدا منّت گذاشت بر ايشان بسبب او سپس فرمان داد ايشان را كه او را بر اين نعمت شكر و سپاس گويند و قول او كه فرمود( هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ‌) متصل است بما قبلش از امر بذكر و تقديرش اينست كه خداوند كه عزيز است اسم او با بى‌نيازيش از شما شما را ياد ميكند پس شما سزاوارتر هستيد كه او را ياد نمائيد و اقبال باو نمائيد با نيازتان بسوى او.

و بعضى گفته‌اند: كه خداوند سبحان نعمتهايش را بر مؤمنين شمرد و از جمله آن رحمت او بر ايشان بوده، سپس بيان نمود ارسال او پيامبر را بسوى ايشان با بزرگى قدر و بلندى مقامش.