(أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ‌) همسرت را براى خودت نگهدار، پس خداوند سبحان باو فرمود چرا گفتى زنت را براى خودت نگهدار و حال آنكه اعلام كردم تو را كه بزودى زينب از همسران تو خواهد بود؟

و از حضرت على بن الحسين (ع) هم همين روايت شده است و اين تأويل موافق تلاوت آيه است، كه خداوند سبحان اعلام كرد كه او ظاهر مى كند آنچه را كه او مخفى داشته و ظاهر نكرده غير تزويج را، پس فرمود: ما او را بتو تزويج كرديم، پس اگر آنچه را كه محبت آن را پنهان داشته يا اراده طلاق او را مخفى نموده خداوند تعالى هر آينه آن را اظهار ميكرد، اين با وعده خداوند است كه او ظاهر ميسازد، پس اين دلالت دارد بر اينكه فقط آن حضرت مورد عتاب خدا شده براى اينكه بزيد گفت:(" أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ") با علمش به اينكه بزودى از همسران او خواهد بود، و كتمان او چيزى را كه خدا باو آگاهى داده بود بآن وقتى كه شرم و حيا نمود كه بزيد بگويد كه اين زنى كه تو دارى به زودى زن من خواهد بود.

بلخى گويد: و جايز است كه نيز بوده باشد بنا بر آنچه كه ميگويند كه پيامبر او را ديد و از او خوشش آمده و آرزو كرده كه زيد از او جدا شود تا او وى را تزويج كند و اين را مكتوم و مخفى داشت براى اينكه اين تمنّى و آرزو غريزه و طبيعت بشرى است و براى احدى هم باكى و اشكالى نيست، كه از چيزى كه خوشش آمد آرزوى او را نمايد[1].

[1]- مترجم گويد: آرى غريزه و طبيعت بشرى چنين اقتضايى دارد، اما بشر و انسان معمولى نه مثل پيامبرى كه خود فرمودند ما را قياس با ساير مردم نكنيد- پيغمبر6 بحكم قرآن ولىّ است بر همه ممكنات كه يكى از آنها غريزه و طبيعت است، پس آن نفعى در پيغمبر ندارد.