[سوره البقرة (2): آيه 224]

(وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (224))

[ترجمه‌]

خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد كه نيكوكار و پرهيزكار باشيد و ميان مردم اصلاح دهيد و خداوند شنوا و دانا است‌

شرح لغات:

عرضه- چيزيست كه صلاحيت و لياقت‌كارى را داشته باشد و ابو العباس ميگويد «آنچه در معرض خير و شر قرار ميگيرد «عرضه» است.

ايمان- جمع «يمين» و يمين و حلف بمعناى سوگند است و بعضى گفته‌اند كلمه «يمين» بمعناى قسم با معناى اصلى كه «دست» است مناسبت دارد زيرا وقتى كه قسم ميخوردند دست‌هاى خود را بهم ميزدند و از اين نظر به آن «يمين» گفته‌اند:

و برخى گفته‌اند از «يمن» بمعناى بركت است و يمين عقد چيزى است كه بسبب گفتن قسم بركت آن بيشتر ميشود.

شأن نزول:

عبد اللَّه بن رواحه قسم خورده بود كه ازدواج نكند و كسى با او نحن نگويد و كسى ميان او و همسرش اصلاح ندهد و ميگفت من درباره اين امور قسم خورده‌ام و انجام آنها بر من حلال نيست اين آيه نازل شد.

تفسير:

پس از آنكه در آيات گذشته احوال زنان و آنچه در مورد آنان حلال و جائز بود بيان شد اينك حكم «ايلا» (سوگندى كه به سبب آن همسر حرام ميگردد) ذكر ميشود و قبل بيان اين حكم مسئله خود سوگند مورد توجه قرار ميگيرد.

(وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ ...)- (خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد).

در معناى اين جمله و اينكه مراد از آن چيست سه قول است:

1- سوگند بخدا را مانع از نيكوكارى و پرهيزكارى قرار ندهيد به اينكه بقسم‌