1- امتحانى كه بمنظور كشف حقيقت و پى بردن بعاقبت امر صورت ميگيرد
اين نوع امتحان بر خداوند محال است زيرا خداوند علام الغيوب است و حقيقت هر موضوعى
و عاقبت هر امرى را ميداند.
2- خداوند در زندگى براى اشخاص حوادثى پيش ميآورد تا استعدادها بروز
كند و حقايق اشخاص معلوم گردد كسانى كه در برابر اين حوادث بوظيفه خود عمل ميكنند
و شكيبايى و مقاومت بخرج ميدهند بكمال ميرسند و مستحق پاداش ميگردند و استحقاق
ارتقاء بمقام بالاتر و كمال عاليتر را پيدا مىكنند ضمناً عمل آنها سرمشق ديگران
نيز واقع ميگردد بنا بر اين حوادث زندگى در عين حال كه سنگ محك است نردبان تكامل
نيز محسوب ميشود امتحان خداوند ابراهيم 7 را از نوع دوّم است.
خداوند براى ابراهيم 7 حوادثى پيش آورد و او در آن حوادث
با كمال مقاومت و شكيبايى بوظيفه خود عمل كرد و در نتيجه، شايستگى وى براى مقام
امامت» براى همه روشن و مسلّم گرديد سپس ميگويد:
«كلماتى» كه خداوند بوسيله آنها ابراهيم 7 را مورد آزمايش
قرار داد باين شرح است:
[1] آيه 23 سوره انبيا يعنى« خداوند در باره افعال خود مورد
بازخواست قرار نميگيرد و تنها مردم هستند كه نسبت باعمالشان بازخواست ميشوند».
[2] آيه 75 سوره انعام« و كذلك نرى ابراهيم ملكوت السماوات و
الارض و ليكون من الموقنين» يعنى« ما بابراهيم 7 آيات و علائم قدرت خود
را در آسمانها و زمين نشان داديم تا از دل يقين گرديد».
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 2 صفحه : 30