[سوره البقرة (2): آيه 217]

(يَسْئَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فِيهِ قُلْ قِتالٌ فِيهِ كَبِيرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (217))

[ترجمه‌]

راجع به جنگ در ماه حرام از تو سؤال مى‌كنند بگو جنگ در آن (گناه) بزرگ است. ولى جلوگيرى از راه خدا و كفر به او و (منع از) مسجد الحرام و بيرون كردن اهل آن را از آن نزد خدا (گناهش) بزرگتر است. و فتنه‌گرى فساد- انگيزتر از قتل است و آنان (مشركين) با شما مى‌جنگند تا اگر قدرت پيدا كردند شما را از دينتان برگردانند و هر كس از دين خود برگردد و كافر بميرد پس آنان در دنيا و آخرت اعمالشان باطل شده و براى هميشه اهل آتش (دوزخ) هستند

شرح لغات:

صد، جلوگيرى و با كلمات: منع و صرف هم معنا است.

لا يزالون: هميشه- هم چنان- اصل اين كلمه از زوال بمعناى «عدول» و برگشت ميباشد ولى با افزودن كلمه «لا» معناى اثبات پيدا ميكند.

حبطت: باطل شد از «حبط» بمعناى فساد و نابودى.

شأن نزول‌

مفسرين ميگويند هفده ماه پس از ورود رسول اكرم بمدينه و دو ماه قبل از جنگ بدر سپاهى از مسلمين را آن حضرت بفرماندهى پسر عمه‌اش «عبد اللَّه بن جهش اسدى» اعزام داشت و آنها حركت كردند تا در روز آخرى جمادى الثانية در زير درختى فرود آمدند و آنجا با عمرو بن حضرمى را كه رمه‌اى تجارتى كفار قريش مكه را با خود همراه داشت برخورد نمودند.

مسلمين معتقد بودند كه آن روز، آخر جمادى است در حالى كه اول رجب بود (كه جنگ در آن را حرام ميدانستند) در اينكه آيا جنگ كنند يا نه ميان مسلمانان اختلاف افتاد بعضى ميگفتند