آن امتناع ورزد، بزرگترين گناه كبيره را مرتكب شده است و لذا ابن مسعود ميگويد:

يكى از گناهانى كه بخشيده نميشود اينست كه بكسى بگويند از خدا بترس او پاسخ دهد: «تو خودت را نگاهدار و خودت بترس».

فردى كه چنين پاسخ دهد گناهش بخشيده نميشود

. [سوره البقرة (2): آيه 207]

(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ (207))

[ترجمه‌]

بعضى از مردم‌اند كه در راه خدا و براى خوشنودى او جان خود را ميفروشند و خدا به بندگانش مهربان و رؤوف است‌

شرح لغات:

يشرى- از كلماتى است كه در دو معناى متقابل استعمال شده و بمعناى فروختن و خريدن آمده است ولى در آيه منظور معناى اول است.

مرضات- اصل آن از «رضا» و بمعناى خشنودى و ضدّ غضب است.

رؤوف- مهربان كه قبلًا معناى آن را گفتيم.

شأن نزول‌

درباره شأن نزول اين آيه چند قول است.

1- «سدى» از ابن عباس نقل كرده كه اين آيه درباره على بن ابى طالب 7 نازل شد هنگامى كه مشركان تصميم بر قتل رسول اكرم 6 داشتند و آن حضرت از مكه خارج شد و بغار «ثور» پناه برد.

در آن شب على! در رختخواب رسول اكرم خوابيد و در بين مكه و مدينه اين آيه فرود آمد و نقل شده كه وقتى على 7 در رختخواب پيغمبر خوابيد جبرئيل در بالاى على 7 و ميكائيل در پائين پايش ايستاده بودند و جبرئيل فرياد ميزد «آفرين، آفرين بر مثل تو باد كه خداوند بتو بر ملائكه مباهات كرد.

2- عكرمه ميگويد اين آيه درباره ابو ذر غفارى، جندب بن سكن و صهيب بن سنان (سه نفر از مسلمانان فداكار) نازل شد و هر كدام داستانى دارند طائفه ابو ذر