اول صحيح است.

(وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ ...)- سر را نتراشيد تا برسد قربانى بمحلّ خودش.

يعنى تا قربانى بمحلّش نرسيده و ذبح شده شما از احرام خارج نشويد و سر نتراشيد در اينكه محل اين قربانى (هدى) كجا است دو قول شده است، 1- «حرم» كه اگر شخص محرم در حرم قربانى را ذبح و نحر كند در روز عيد از احرام خارج ميشود (ابن عباس، ابن مسعود، حسن و عطا).

2- محلى كه رسول خدا در آن محل از رفتن بمكه ممنوع شد در «حديبيه» و خود آن حضرت نحر كرد و بيارانش دستور داد كه همه نحر كنند و حديبيه جزء حرم نيست.

ولى بنا بمذهب اماميه در احرام حج محل قربانى منى است و تنها براى مريض و يا محصور بدشمن جائز است كه در حرم و يا در حديبيه نحر و ذبح كند و در احرام عمره محل قربانى مكه است:

(فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ ...)- (هر كس بيمار يا آزار بسر داشته باشد (و سر بتراشد) غرض آن روزه‌اى يا صدقه‌اى يا ذبح گوسفندى مى‌باشد).

يعنى اگر كسى بيمار شود يا نوعى ناراحتى در سرش پديد آيد كه تنها درمانش سر تراشى است در اين صورت ميتواند در حال احرام سر بتراشد ولى بايد «فديه» دهد، و اصحاب ما (اماميه) ميگويند اين آيه درباره شخصى بنام «كعب بن عجره» نازل شد كه در سرش ناراحتى خاصى پيدا شده و جانور افتاده بود.

(فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ...)- بجاى اين سر تراشيدن فديه‌اى بايد داد كه روزه يا صدقه و يا قربانى است و از ائمه ما : نقل شده كه روزه سه روزه است و صدقه بايد بر 6 مسكين باشد و بنا بروايتى ده مسكين و قربانى هم گوسفند باشد و شخص مخيَّر است كه يكى از اينها را اختيار كند.

(فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ...)- (هر گاه ايمن‌