شرح لغات:

باطل: چيزى كه از بين مى‌رود و بعضى گفته‌اند باطل چيزى است كه بر خلاف واقع و حقيقت باشد.

حَكَم: كسى كه بين طرفين دعوا و نزاع حكم كند.

تدلوا: و بياندازيد كه در اينجا بمعناى اقامه و آوردن دليل است‌

: تفسير

پس از آن كه در آيات پيش قسمتى از احكام اسلام را در مورد حلال و حرام بيان كرد در اينجا نيز يكى از دستورات اسلامى را بيان مى‌نمايد.

(وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ ...)- نبايد بوجه غير حلال مانند غضب و ستم نمودن مالهاى يكديگر را بخوريد مانند( لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ‌) يعنى بعضى مر بعضى ديگر را نكشيد و بعضى گفته‌اند مراد اين است كه مالهاى يكديگر را بوسيله لهو و لعب مانند قمار و بازيهاى ديگر نگيريد.

و از امام محمّد باقر 7 نقل شده كه فرمود قريش همسر و مالهاى شخصى را بسا قمار كرده ميگرفتند آن گاه خداوند آنان را از اين كار نهى نمود و بهتر اين است مراد از آيه تمام اينها باشد چه همه آنها را شامل مى‌شود.

(وَ تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُكَّامِ ...)- آنها را نزد قاضيان ببريد. در معنا و مراد از اين جمله از آيه چند احتمال داده شده است.

1- وديعه‌ها و چيزهايى كه «بيّنه» و دليل بر آنها نيست (ابن عباس- حسن- قتاده).

2- مال يتيمان كه در دست اوصياء آنها است كه وقتى از آنان مطالبه مى‌شود نزد قاضيان مى‌برند كه قسمتى را بگيرند و در ظاهر راهى براى آنها بود (جبائى) 3- مالهايى كه به گواهى و شهادت دروغ گرفته مى‌شود (كلبى) و بهتر آن است كه همه آنها مراد باشد.