و ثعلبى از ابى ذر غفارى و او از پيغمبر اسلام 6 نقل مى‌كند كه فرمود: صحف حضرت ابراهيم 7 در سوم ماه رمضان (و بنقلى در شب اول) نازل گشت و تورات موسى 7 در ششم و انجيل عيسى 7 در سيزدهم و زبور داود 7 در هيجدهم و فرقان بر محمّد 6 در 24 ماه رمضان نازل گشت و همين روايت را عياشى از امام صادق 7 و آن حضرت از پيغمبر اكرم 6 نيز نقل نموده است.

4- مراد از(أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ) اينست كه قرآن در مورد وجوب روزه نازل شده و حكم آن را بيان كرده است. مثل اين كه گفته ميشود خداوند در مورد زكات فلان مطلب را نازل نموده كه منظور نزول در وجوب آن است سپس در وصف قرآن مى‌فرمايد(هُدىً لِلنَّاسِ) هادى و رهنماى است در علومى كه مردم را بدان موظف كرده است.

(وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‌ ...)- در آن دليلهايى است از هدايت و در فرق هدايت اول و دوم در اين دو جمله اين دو قول گفته شده است.

1- هدايت اول راهنمايى و هدايت از گمراهى و هدايت دوم بمعنى بيان احكام حلال و حرام مى‌باشد از (ابن عباس).

2- مردم از هدايت اول راهنمايى بعلومى است كه مردم به آنها مكلّف شده‌اند و هدايت دوم بيان تاريخ پيغمبران و اديان و سرگذشت آنها است چه آنها (بطور صحيح) از غير قرآن بدست نمى‌آيد از (قاضى- اصم).

(وَ الْفُرْقانِ ...)- آنچه باعث امتياز حق و باطل مى‌شود از امام صادق 7 نقل شده كه فرمود: قرآن اسم است براى تمام آن و فرقان نام قسمتى است كه لازم است مردم به آنها عمل نمايند.

از امام پنجم حضرت باقر 7 نقل شده كه فرمود: رسول اكرم 6 در جمعه آخر ماه شعبان براى مردم خطبه‌اى (در مورد ماه رمضان) خواند بدين نحو، پس از حمد و ثناى پروردگار فرمود: «اى جمعيّت ماهى بر سر شما سايه افكنده كه در آن شبى قرار دارد كه از هزار ماه بهتر است و آن كسى كه يك شب در اين ماه به انجام‌