3- جمعى ديگر ميگويند مناسبت اينكه ماه روزه ماه رمضان ناميدند اينست كه روزه اين ماه گناهان را مى‌سوزاند و «رمض» بمعناى سوزاندن است.

قرآن- اصلا اين كلمه بمعناى جمع است كلمات: «قرائت» و «قارى» نيز از همين معنا گرفته شده‌اند چون جمع حروف و كلمات مى‌باشد.

فرقان جدا كننده ميان حق و باطل.

يسر- سهولت و آسانى.

عسر- سختى و مشقت.

لتكملوا- تكميل كنيد آن را و بپايان برسانيد.

تفسير

در اين آيه وقت روزه بيان شده است و آنچه در آيات پيش گفته شده بود در باره روزهاى معيّنى كه روزه آنها واجب است در اينجا معيّن ميكند كه ماه رمضان مى‌باشد. و ممكن است «شهر رمضان» مبتداء براى خبر بعدى باشد كه نزول قرآن است و معنايش اينست كه ماه رمضان آن ماهى است كه قرآن نازل شده است.

(الَّذِي أُنْزِلَ (فِيهِ الْقُرْآنُ) ...)- و از آنجا كه در ماه رمضان قرآن كه اساس دين و ايمان است نازل شده داراى شرافت و فضيلت مخصوصى شده است كه مناسب با وجوب روزه كه عبادت مهمّى است گرديده است.

چگونه قرآن در ماه رمضان نازل شد؟

در اين كه مراد از نازل شدن قرآن در ماه رمضان چيست وجوهى بيان شده است:

1- تمام قرآن در شب قدر بآسمان دنيا فرود آمد و سپس تدريجاً در مدت بيست سال بر پيغمبر اكرم نازل گشت «ابن عباس- سعيد بن جبير- حسن- قتاده) و از امام صادق 7 نيز همين معنا نقل شده است.

2- ابتداء نزول قرآن در شب قدر بوده كه در ماه رمضان است (ابن اسحاق) 3- در شب قدر آنچه در يك سال مورد نياز بود به آسمان دنيا فرود مى‌آمد سپس تدريجاً بر حسب لزوم بر پيغمبر اكرم 6 نازل مى‌گشت (سدى از ابن عباس)