3- معناى تعرّض را ميرساند يعنى تا متعرّض تقوى شويد.

و در معناى «تتّقون» نيز دو قول است:

1- ابن عباس و حسن و ابن زيد ميگويند: يعنى شايد از كشتن اشخاص بوسيله ترس از «قصاص» پرهيز و خوددارى كنيد».

2- شايد از پروردگار بترسيد و در نتيجه، از ارتكاب گناه خوددارى نمائيد.

مؤلّف: معناى دوّم اعمّ است‌

. [سوره البقرة (2): آيه 180]

(كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (180))

[ترجمه‌]

بر شما فرض و لازم گرديد كه هنگامى كه يكى از شما را مرگ فرا رسيد در صورتى كه داراى مال باشيد براى پدر و مادر و خويشاوندان خود بطورى كه شايسته عدل است وصيت كنيد. براى كسانى كه داراى تقوى باشند وصيت حق ثابت و واجب است‌

شرح لغات‌

معروف: عدالتى كه هيچگونه ظلم و اجحافى در آن نباشد.

حَضَرَ: حاضر گرديد.

حقّ: فعلى كه انكار آن روا نيست بعضى گفته‌اند «حقّ» بچيزى كه صحّت آن مسلّم و معلوم است اعمّ از اينكه فعل يا قول يا اعتقاد باشد گفته ميشود.

تفسير

بعد از آن خداوند متعال ببيان قانون ديگرى پرداخت و فرمود:

(كُتِبَ عَلَيْكُمْ ...)- يعنى بر شما فرض و لازم گرديد.

(إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ ...)- وقتى كه مرگ يكى از شما رسيد. مراد از آن فرا رسيدن اسباب مرگ از قبيل مرض و پيرى و مانند آن است نه اينكه هنگامى كه مرگ بوسيله رؤيت حضرت «ملك الموت» محقّق شد وصيّت كند زيرا آن حالت مانع آنست كه انسان بوصيّت بپردازد.

بعضى گفته‌اند مراد اين است كه بر شما فرض گرديده است كه در حال صحّت‌