اعمال و اوصافى را كه در آن ذكر گرديده است بطور كامل عملى كند.

[سوره البقرة (2): آيه 178]

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصاصُ فِي الْقَتْلى‌ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنْثى‌ بِالْأُنْثى‌ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْ‌ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَداءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسانٍ ذلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدى‌ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَلِيمٌ (178))

[ترجمه‌]

اى اهل ايمان بر شما حكم قصاص درباره كشته‌شدگان باين شرح فرض و لازم گرديده است كه آزاد را بجاى آزاد و بنده را بجاى بنده و زن را در برابر زن قصاص توانيد كرد و چون صاحب خون از قاتل كه برادر دينى اوست بخواهد درگذرد و قصاص نكند پس قاتل ديه مقتول را بدهد و صاحب خون بر او سخت نگيرد و بيش از حق خود مطالبه نكند و قاتل با رضايت ديه را بپردازد در اين حكم، تخفيف و رحمتى از طرف پروردگار بعمل آمده است پس از اين دستور، هر كه از آن سركشى كند و بقاتل ظلم و تعدى روا دارد مشمول عذاب دردناك خواهد گشت.

شرح لغات:

كتب: فرض و لازم گرديده است.

قصاص: بطور مساوى جبران و تلافى كردن.

حرّ: آزاد.

عبد: بنده.

شأن نزول‌

يكى از قبائل عرب در برابر قبيله ديگر، براى خود امتياز و فضيلتى قائل بود و روى همين جهت افراد اين قبيله اين رويّه را پيش گرفته بودند كه زنان آن قبيله را بدون مهر بازدواج خود در مى آوردند و قسم ياد كرده بودند كه اگر آن قبيله يكى از بندگان ما را بكشد ما در مقابل آن يك فرد آزاد از آنها را خواهيم كشت و اگر زنى از ما بكشند ما مردى از آنان را مى‌كشيم و چنانچه يك مرد از ما بكشند ما دو