خداوند بر شما منحصرا ميته و خون و گوشت خوك و هر حيوانى كه آن را
بغير اسم خدا كشته باشند حرام گردانيد پس هر كس كه بخوردن آنها اضطرار حاصل كند در
صورتى كه بر امام مسلمانان خروج نكرده و قاطع طريق نباشد بر او گناهى نيست زيرا
خداوند بخشنده و مهربان است.
شرح لغات:
اهلال در ذبيحه: رفع صوت به بسم اللَّه گفتن مشركين در موقع ذبح نام
بتها و مسلمانان نام خدا را ميبردند.
اضطرار: كارى كه خوددارى از آن ممكن نيست.
باغى: طلب كنند.
عادى: تجاوز كننده.
تفسير:
خداوند پس از ذكر اباحه طيّبات ببيان تحريم محرّمات پرداخت و فرمود:
(إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ ...)-
خداوند تنها ميته را بر شما حرام گردانيد و آن هر حيوانى است كه خود بخود بميرد.
(وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ ...)- و
خون و گوشت خوك علّت اينكه گوشت آن را تذكّر داد با اينكه كلّيه قسمتهاى بدن آن
حرام است اين است كه گوشت مهمترين قسمتهاى بدن را تشكيل ميدهد و بعلاوه آن مقصود
از اين حيوان است.
(وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ...)-
در معناى آن دو قول است:
1- ربيع و بيشتر مفسرين ميگويند «يعنى در موقع ذبح غير نام خدا بر آن
ذكر شود».
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 2 صفحه : 167