نميپذيرند و بتحقيق نميپردازند و تنها بتقليد تمسّك مى‌جويند ميزند و ميفرمايد:

(وَ مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ ...)- مثل كسى كه كافران را بتوحيد مى‌خواند. چون كسى است كه بانك بزند.

(بِما لا يَسْمَعُ ...)- بحيوانى كه نميشنود و درك نميكند.

(إِلَّا دُعاءً وَ نِداءً ...)- چيزى جز خواندن و صدا.

مفسرين در تقدير و تأويل اين كلام بر چند وجه اختلاف كرده‌اند.

1- تشبيه پيغمبر 6 بشبان‌

مراد اين است كه مثل تو اى پيغمبر! كه كفّار را بايمان و توحيد دعوت ميكنى چون آواز دهنده چهارپايان است باين معنا، همانطور كه چهارپايان تنها صداى چوپان را ميشنوند ولى معناى آن را درك نمى‌كنند كفّار نيز از دعوت تو فقط آوازى ميشوند ولى معنا و حقيقت را درك نمينمايند[1] و علّت اين امر آنست كه آنها از سخنان تو اعراض مى‌كنند و در آن دقّت و مطالعه بكار نميبرند.

اين وجه از حضرت باقر 7 نقل شده است و ابن عباس و مجاهد و قتاده و حسن نيز همين وجه را گفته و جبائى و رمّانى و طبرى نيز آن را اختيار كرده‌اند.

2- تشبيه پيغمبر و كفّار بچوپان و چهار پايان‌

منظور اين است كه مثل كافران و ما «يعنى خداوند يا تو اى پيغمبر! مانند چهارپايان و چوپان است همانطور كه چهار پايان جز صداى شبان چيزى نميشنوند و حقيقت را درك نميكنند كافران نيز از دعوت بسوى توحيد و ايمان جز آوازى نميشنوند.

بنا بر اين وجه، بواسطه ذكر يك مثل، مثل ديگر حذف گرديده است زيرا در آيه دو چيز بدو چيز تشبيه است.

[1] بنا بر اين وجه در كلام، مضاف حذف گرديده است و تقدير اين است مثل داعى الذين كفروا ...