را بخواهد.

(وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ‌): و اين پيروزى وعده خداوند بود و خدا وعده خود را هرگز نمى‌شكند و روم را بر سپاه فارس پيروز مى‌نمايد.

(وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌): ولى بيشتر مردم از بت پرستان «مكه» نمى‌دانند و به صحت اخبار ما اعتراف ندارند چون از خداوند جهان غافلند.

(يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ‌): (بلى) ميدانند ظاهرى از زندگانى دنيا را يعنى منفعت‌ها و ضررهاى دنيايى را كه در چه وقت كشت نموده و در چه زمانى درو كند و بچگونه اموال را گرد آورده و ساختمانها را بنا كند.

- ولى تمام اينها مربوط به دنيا است- و ايشان غافل از جهان بعدى و آخرت ميباشند و بدين سبب دنياى خود را ساخته و در امر آخرت بغفلت ميگذرانند.

اين معنى از «ابن عباس» نقل شده ولى «حسن» گويد مقصود آنست كه آنان در امر دنيا آن چنان خبير و عالمند كه اگر (درهمى) را بروى پشت خويش بگذارند از وزن او هم اطلاع داشته و خبر ميدهد، اما همين افراد به نماز- احكام و قرائت آن- آگاهى نداشته و فرا نمى‌گيرند تا انجام دهند.

از امام صادق (ع) سؤال شد كه اين آيه‌(يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا) مقصودش چيست؟ حضرت پاسخ فرمود: تفأل به بديا خوب زدن و از روى ستاره سخن گفتن- و مقصود توجه بدنيا است-.

أما أصل داستان «زهرى» گويد: كه مشركين و بت‌پرستان مكه با مسلمانان بجدال پرداخته و ميگفتند كه ديديد، ملت روم اهل كتاب بوده و آئين آسمانى- مسيحيت- داشتند و ملت فارس بر آنان پيروز شد، اكنون شما مسلمانان كه خود را اهل كتاب يعنى قرآن ميدانيد كه بر پيامبر شما نازل آمده، بزودى ما بت‌پرستان مكه بر شما پيروز خواهيم شد همانطور كه سپاه فارس بر سپاه روم پيروز شدند، در اين وقت خداوند