خطرناك آن ملت كه غير خدا را ميپرستند- ميباشد و در حقيقت ميگويد كه خداوند ميداند كه آن ملت كافر بدنبال چه رفته و آن را براى خويش خدايان قرار داده‌اند.

(وَ هُوَ الْعَزِيزُ): و خداوند هستى غالبى است كه هرگز در آنچه اراده فرموده مغلوب واقع نميشود.

(الْحَكِيمُ‌): درست كردار در تمام افعال خويش ميباشد.

(وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ‌): و اين تشبيهات و مثل‌هايى كه در قرآن آمده.

(نَضْرِبُها لِلنَّاسِ‌): ذكر ميكنيم آنها را براى مردم تا آنان را بسوى معرفت و شناخت خداى واحد جهان دعوت كنيم و از پستى و پليدى عبادت، «بت‌ها» بياگاهانيم.

(وَ ما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ‌): و نمى‌فهمند آن مثل‌ها را مگر دانايان- و انديشمندان- كه در باره آنها فكر كنند و وجه شبه بين مثل و ممثل را دريابند. و بعضى گفته‌اند: يعنى نميفهمند آن مثل‌ها را مگر دانايانى كه- بخدا ايمان داشته- و از آن سرچشمه فياض كمك بگيرند. و «واحدى» باسناد خود از جابر روايت ميكند كه گفت رسول خدا 6 اين آيه را قرائت فرمود و سپس گفت مقصود دانشمندى است كه ايمان بخدا داشته، عمل بفرمان او و دورى از معصيتهايش نمايد. سپس خداوند شروع فرموده تا دليل خداوندى و استحقاق تنها معبودى خويش را بيان كند.

(خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌): خداوند است كه آسمانها و زمين را آفريد و آنها را از عدم بوجود آورد نه آنكه بيهوده باشد بلكه تا مخلوقاتش در آن سكونت كنند و بوسيله- عظمت- خلقت آن بر يگانگى خداوند، استدلال نمايند.

(بِالْحَقِ‌): بحق و صراط حكمت و بعضى گفته‌اند: يعنى براى اثبات حق- تا از راه خلقت حكيمانه پروردگار و دقائق رموز جهان طبيعت- حق ظاهر شود و افراد بشر بسوى خداى جهان توجه كنند.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ‌): البته در اين خلقت نشانه‌اى براى مردم‌