براى خود خانه‌اى و البته سست‌ترين خانه‌ها خانه «عنكبوت» است اگر بدانند.

البته خدا ميداند آنچه را ميخوانند. (و خواهان) غير اويند و خداوند عزيز (غالب) و درست كردار است. و اين مثل‌ها را ميزنيم براى مردم ولى نميفهمند مگر دانايان.

خداوند آفريد آسمانها و زمين را بحق و بدرستى البته در اين (خلقت) نشانه‌اى براى مؤمنان است. بخوان آنچه را كه وحى شد بتو از كتاب و بپاى دار نماز را البته نماز بازميدارد از كار ناشايسته و ناپسند و همانا ياد خدا بزرگتر بوده و خداوند ميداند آنچه انجام ميدهيد و عمل ميكنيد.

قرائت:

ما يدعون: «عاصم» و اهل «بصره» بجز «اعمش» و «برجمى» آن را با «ياء» خوانده‌اند و اما ديگران با «تاء» قرائت نموده‌اند.

دليل و اعراب:

(إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يَدْعُونَ‌): «ابو على» گفته كه با «تاء» و در حقيقت «قل لهم ان اللَّه يعلم ما تدعون» ميباشد و تنها در اين محل است كه «تاء» استعمال شده در محلى كه بايد ياء استعمال شود، چون مسلمين مخاطب نيستند.

و (ما) استفهاميه و محلا منصوب به (يدعون) ميباشد و جايز نيست كه بوسيله (يعلم) منصوب شود، بلى مجموع جمله‌اى كه (ما) جزو او واقع شده بوسيله (يعلم) در محل نصب خواهد بود. و (يعلم) در اينجا بمعنى (يعرف) نيامده چنان كه در آيه‌( وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ‌) آمده است، و در كلام (من) نباشد زيرا (من) در كلام ايجابى وارد نشود بلكه در مثل جمله (هل من طعام و هل من رجل) ميآيد بنا بر آنچه را كه خليل گفته است.

شرح لغات:

العنكبوت: جمع آن (عناكب) و تصغيرش (عنيكب) بوده و بوزن (فعللوت) ميباشد و ميتواند در مورد مذكر و مؤنث يكسان استعمال شود چنان كه شاعر گويد: