كه آمدن ملائكه او را رنجانيد چون آنان را با بهترين صورت مشاهده كرد و از طرفى آگاهى- و شرمندگى- از كارهاى زشت قوم خويش، داشت ولى بعض ديگر گفته‌اند كه مراد اين جمله آنست كه لوط براى قوم خود رنجيده و ناراحت بود زمانى كه ديد بلاء عظيم متوجه آنان ميشود.

(وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً): و بسبب آنان قلبش تنگ شده گرفت، و جبائى گويد بعضى گفته‌اند، كه يعنى راه چاره و سياست بر او تنگ شد- و ديگر از عذاب خداوند نتوانست جلوگيرى كند- لذا ملائكه را كه ديد آزرده خاطر شد و قلبش گرفت.

و چون ملائكة اندوه و دل‌تنگى او را ديدند گفتند.

(وَ قالُوا لا تَخَفْ‌): ملائكه (باو) گفتند بر ما و بر خودت نترس.

(وَ لا تَحْزَنْ‌): و آزرده خاطر مباش بآنچه را كه- از عذاب نازل- بقوم تو مينمائيم و بعضى گفته‌اند، يعنى آزرده مباش كه آنان بر ما قدرت و تسلط ندارند، زيرا ما فرستادگان خداونديم.

(إِنَّا مُنَجُّوكَ وَ أَهْلَكَ‌): ما تو و خاندانت را از عذاب نجات مى‌بخشيم.

(إِلَّا امْرَأَتَكَ كانَتْ مِنَ الْغابِرِينَ‌): بجز زن كافره تو كه در عذاب باقى خواهد ماند.

(إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلى‌ أَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ): ما بر مردم اين شهر عذاب آسمانى را نازل كننده- و فرو ميفرستيم-.

(بِما كانُوا يَفْسُقُونَ‌): بسبب آنكه آنان از فرمان خدا بيرون رفته و بطرف معصيت و سرپيچى از او گرايش دارند. و اين عذاب تنها بمنظور جزاى معصيتها است.

(وَ لَقَدْ تَرَكْنا مِنْها آيَةً بَيِّنَةً): و باقى گذاريم از آن قرية عبرتى روشن و دلالتى بر قدرت ما.

قتاده گويد: مراد از آن نشانه و آيت سنگريزه‌هائيست كه بر آنها باريده بود ابن عباس گفته: كه مراد ويرانه‌هاى منازل ايشان است.