اعراب:

(كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ‌): «كيف» در محل نصب است حال براى «اللَّه» و تقدير كلام «أ مبدعاً يبدئ اللَّه الخلق ام لا» آيا از روى ابتكار و بدون سابقه خداوند خلق را آفريده است يا خير؟ و ممكن است «كيف» حال براى «الخلق» باشد و در تقدير چنين است «أ مبدعاً يبدئ اللَّه الخلق ام لا؟ ثم يعيده أم لا» آيا در حالت ابتكار خداوند خلق را مى‌آفريند يا خير؟ و سپس بسوى او باز مى‌گردند يا خير؟ و ممكن است «كيف» بجاى مصدر بوده و تقدير كلام «أى ابداء يبدئ» ميباشد يعنى چگونه پديد مى‌آورد خداوند، و نظير آن در قرآن مجيد كه بمعناى مصدرى آمده باشد «كيف بدأ الخلق» است يعنى چگونه خداوند آغاز خلقت نمود.

النشأة: مفعول فعل محذوف «ينشأ» بوده و منصوب است.

مقصود:

بدنبال آيات قبل خداوند چنين فرمود:

(وَ إِبْراهِيمَ‌): و فرستاديم ابراهيم را بمنظور رسالت و رسانيدن پيامهاى خداوند جهانيان.

(إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ‌): زمانى كه ابراهيم گفت بقوم خود كه از خداوند جهان پيروى كنيد و تنها از او بترسيد دستوراتش را عمل نموده و از معصيت و نافرمانيش دورى گزينيد.

(ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ‌): اين پرهيزگارى (يعنى عمل بدستورات خدا و دورى از گناهان) براى شما بهترين چيز خواهد بود.

(إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌): اگر آگاهى داشته و با (خرد) آنچه را كه خير بوده از بديها امتياز دهيد.

(إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً): همانا عبادت و بنده‌گى ميكنيد بت‌هايى را كه از سنگ تراشيده ولى (بدانيد) ضرر يا نفعى از آنها ساخته نيست، و «ما» در اينجا از نظر ادبيات عرب «كافه» محسوب است.