و ميگفتند آن روز فتح و حكم بعذاب ما كى فرا ميرسد.

(قُلْ‌): بگو اى محمد 6 بآنان.

(يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمانُهُمْ‌): روز فتح، نفع ندهد آنان را كه كافر شدند، ايمانشان. خداوند در اينجا اشاره فرموده كه در روز فتح يعنى در قيامت، ايمان آوردن مردم كافر نفعى بحالشان نخواهد داشت.

(وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ‌): و نه ايشان مهلت داده ميشوند و مقصود آنكه هنگام عذاب كه رسد هرگز تأخير نشده و بآنان مهلت نخواهيم داد.

و نيز گفته شده: مراد از ايمان در اين آيه آنست كه مشركينى كه در جنگ بدر كشته شده و بعد از مرگ بحقايق يقين نموده ايمان آوردند، ايمان پس از مرگ بحالشان فايده‌اى نرسانده و عذاب را از آنان دور نسازد.

(فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ‌): پس اى محمد 6 روى برگردان از ايشان زيرا ديگر دعوت و پندها بحالشان تأثيرى نخواهد داشت، و بعضى گويند يعنى پس اى محمد 6 از آنان دست بدار و منتظر فرمان پروردگار در باره‌شان باش.

(وَ انْتَظِرْ): و منتظر وعده من باش كه تو را بر دشمنان پيروز گردانم.

(إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ‌): ايشان نيز منتظرانند تا براى تو حادثه‌اى چون مرگ يا كشته شدن پيش آيد و نابود شوى تا از نهضت و قيام تو فارغ شوند.

بعضى گويند: معنى جمله اينست كه بزودى وعده خداوند در باره آنان بيايد پس بايد در انتظار باشند.