و در حديث وارد شده كه رسول خدا 6 فرمود: چون شب معراج بآسمانها رفتم، موسى بن عمران را ديدم مردى بلند قد با موهاى پيچيده كه گويا از مردم قبيله شنوه‌[1] بود، و عيسى بن مريم را ديدم مردى با اندامى متوسط متمايل به سرخى و سفيدى و موهاى فروهشته- بر خلاف پيچيده-.

و بنا بر اين مقصود آنكه بپيامبر 6 وعده داده شد كه پيش از مرگ با موسى ملاقات خواهى نمود. و بر اين تفسير، «مجاهد و سدى» هم موافق است.

پاره‌اى گويند: يعنى تو در شك نباش كه در قيامت موسى با تو ملاقات كند. از «زجاج» آمده كه پاره‌اى گفته‌اند: يعنى تو در شك نباش كه موسى كتاب تورات را ديده- و ما بر او فرستاديم-.

پاره ديگر گويند: يعنى تو در شك نباش كه موسى آزارهايى از ملت خود ديده و اين تفسير موافق گفتار «حسن» باشد پس مقصود آنست كه تو نيز آزارهايى در راه تبليغ احكام اسلامى خواهى ديد و در اين امر شكى نيست.

(وَ جَعَلْناهُ هُدىً لِبَنِي إِسْرائِيلَ‌): و قرار داديم موسى را رهبرى براى بنى اسرائيل و اين تفسير موافق قول «قتاده» بوده، اما از «حسن» آمده كه يعنى ما كتاب تورات را هدايت براى آنان قرار داديم.

(وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا): و قرار داديم از ايشان- بنى اسرائيل- پيشوايانى كه بسبب آنان هدايت يافته و كارهاى شايسته انجام دهند و اين گفتار «قتاده» مى‌باشد، لكن پاره‌اى معتقدند كه مقصود پيامبران بنى اسرائيل است كه مردم را براه مستقيم حق دعوت مينمودند.

(لَمَّا صَبَرُوا): چون كه شكيبايى نمودند رهبران الهى واقع شدند.

(وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ‌): و بودند- آن رهبران- به آيت‌هاى خدا يقين داشته و هرگز در آنها شك نمى‌نمودند.

[1]- شنوه: قبيله‌اى از مردم يمن مى‌باشند كه بر اثر خصوصيات محيطى موهاى سر و تن آنان پيچيده است.