نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 19 صفحه : 230
قرار داديم از ايشان پيشوايانى تا رهبرى
بنمايند بفرمان ما، چنان كه شكيبايى نموده و بودند بآيتهاى ما يقيندارندگان.
البته پروردگار تو حكم كند بينشان روز قيامت در آنچه بودند در آن اختلاف ميكردند.
قرائت:
لما صبروا: «حمزه و كسايى و رويس از يعقوب» آن را با لام مكسوره بدون
تشديد و ديگران مفتوحه با تشديد آن قرائت نمودهاند.
دليل:
«ابو على» گويد: آنكه با تشديد و لام مفتوحه خوانده، او را براى
مجازات دانسته و با وجود فعل پيش از جواب مستغنى شده نظير آنكه بگويى «اجيئك اذا
جئت» كه تقديرش «ان جئت اجئك» بوده و بنا بر اين با فعلى كه پيش از شرط ذكر شده از
جواب شرط بى نياز شديم.
و اما آنكه بدون تشديد و لام مكسوره خوانده، جار و مجرور متعلق به
«جعلنا» دانسته و تقديرش «جعلنا منهم ائمة لصبرهم» مىباشد.
مقصود:
سپس خداوند ميفرمايد:
(وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى دُونَ الْعَذابِ
الْأَكْبَرِ): و همانا مىچشانيم ايشان را از عذاب نزديك غير از عذاب بزرگ- و پيش
از آنكه بعذاب بزرگ گرفتار شوند.
مقصود از عذاب بزرگ، عذاب دوزخ در قيامت بوده و از عذاب نزديك مقصود
عذاب دنيا است.
در عذاب دنيا بين دانشمندان تفسير، اختلاف گرديده.
بعضى چون ابى بن كعب و ابن عباس و ابى عاليه و حسن گويند مقصود
گرفتارى و ناراحتيهايى است كه در اين جهان براى انسان پيش ميآيد- و به بدبختيها و
ذلتها مىكشاند-.
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 19 صفحه : 230