عرض كردم بلى يا رسول اللَّه.

آن گاه پيامبر 6 فرمود: روزه براى انسان سپرى بوده تا خود را بآنوسيله حفظ كند، و دستگيرى از بينوايان گناهان را آمرزيده سازد، و در دل شب براى تقرب بدرگاه خدا از خوابگاه برخيزد، و سپس اين آيه را قرائت فرمود:( تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ ...)

و از «بلال» روايت شده كه رسول خدا 6 فرمود: بر شما باد كه در دل شب بعبادت بر خيزيد كه اين روش شايستگان پيشين بوده و شما را بخداوند نزديك كند و از گناهان دور ساخته و نهى نمايد و موجب بخشيدن گناه شده جسم را از كسالت و مرض مصون بدارد.

گفته شده مقصود آيه افرادى است كه شبها خواب بچشم آنان نرود تا نماز عشاء را بگذارند.

«انس» گويد: آيه در باره ما- انصار- نازل شد، زيرا پيوسته نماز مغرب را با رسول خدا 6 ميخوانديم و بخانه‌هاى خود برنمى‌گشتيم تا آنكه نماز عشاء را نيز با رسول خدا 6 انجام دهيم.

و از «قتاده» آمده مقصود افرادى باشد كه بين نماز مغرب و عشاء نماز اوابين‌[1] را انجام دهند.

و پاره‌اى گويند مقصود آيه كسانى هستند كه نماز عشاء و صبح را بجماعت گذارند.

(يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً): ميخوانند پروردگار خويش را از راه ترس از عذاب و اميد برحمت او.

(وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ‌): و از آنچه روزى داديمشان در راه خدا و تحصيل پاداش انفاق مينمايند.

و هدف آيه مدح مؤمنين است كه توجه آنان بعبادت، آنها را از خواب باز- داشته و تنها آرزو و اميدشان بخداوند جهان است.

[1]- مقصود نماز غفيله است.