بخويش هدايت فرموده و نعمت‌هاى بيكران داده سجده مينمايند.

(وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ‌): و تسبيح گويند بسپاس پروردگار خويش، و او را بزرگوار دانسته از صفاتى كه براى او شايسته نيست منزه ميدارند.

(وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ‌): و ايشان از عبادت و اطاعت اوامرش سركشى نمى‌نمايند.

و صورتهاى خود را بمنظور فروتنى و زبونى در برابر خداوند جهان بخاك ميگذارند[1].

[1]- اين آيه، آيه سجده واجبه بوده و يكى از چهار آيه‌اى است كه واجب است در صورت قرائت آن سجده شود.