است سپس بفرزندان آدم چنين ميفرمايد:

(وَ جَعَلَ لَكُمُ‌): و قرار داده براى شما انسانها.

(السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ): گوش تا شنيدنيها را بشنويد، و ديدگان تا ديدنيها را ببينيد، و دلها و فكر تا نيكو تفكر داشته باشيد.

(قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ‌): نسبت به اندكى از نعمت‌ها سپاس‌گزارى نموده بقيه را ناديده مى‌پنداريد، و اين تفسير در صورتى است كه «ما» را زايده بدانيم، و ممكن است «ما» مصدريه بوده و تفسيرش چنين باشد كه سپاس‌گزاريتان اندك است.

(وَ قالُوا): و گفتند آنان كه قيامت را انكار مى‌ورزند.

(أَ إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ‌): آيا هنگامى كه در زير خاكها مرده‌ى ما پنهان شده خاك گرديد، و «ضل» به آن چيز گفته ميشود كه با چيز ديگرى مخلوط شده و تا حدى دومى زياد باشد كه شى‌ء اول را در خود هضم نموده و اثرى از آن باقى نگذارد، در اين باره «اخطل» شاعر گويد:

يعنى تو مقابل حمله‌هاى دشمن در ميدان جنگ آن چنان خوار و زبون بودى كه گويا مثل خاشاكى هستى كه موج گل آلود سيل او را بهر طرف كه خواهد، انداخته و بالآخره نابودش كند.- كه «ضل ضلالا» بمعنى نابود شدن آمده است-.

و از «قتاده و مجاهد» آمده كه «ضللنا» بمعنى نابودى و هلاكت آمده- يعنى زمانى كه ما نبود شديم در زير خاك-.

(أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ): آيا در آفرينش جديد بوده و در قيامت باز زنده و مبعوث ميگرديم و بنا بر اين (همزه) استفهام انكارى بوده و در واقع آنان زندگى و حيات قيامت را انكار مينمايند- يعنى چگونه در قيامت زنده ميشويم در حالى كه زير خاك بدنها نابود شده و اجزاء ما از هم پاشيده گرديده است.

(بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ‌): بلكه اين كافران وعده پروردگار در پاداشهاى نيك و بد اعمال را انكار ورزيده و چنين سخن ميگويند.