سوره سجده‌

اين سوره به «سجده لقمان» نيز ناميده شده تا با سوره «حم سجده» اشتباه نگردد، و اين سوره باتفاق تمامى مفسرين در مكه نازل شده بجز سه آيه كه در مدينه آمده و آن‌(أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ) تا آخر آيه سوم ميباشد.

عدد آيات اين سوره از نظر اهل بصره 29 آيه و از نظر ديگران 30 آيه خواهد بود.

پسينيان از قراء كوفه «الم» را يك آيه و نيز قراء حجاز و شام آن را آيه‌اى شمرده‌اند.

فضيلت اين سوره:

ابى بن كعب از پيامبر 6 روايت كند كه فرمود آنكه سوره «الم تنزيل» و سوره «تبارك الذى ...» را بخواند گويا شب قدر را احياء گرفته است.

ليث بن ابى زبير از جابر و او گويد كه رسول خدا 6 شبها نمى‌خوابيد تا اين دو سوره «الم تنزيل و تبارك الذى ...» را قرائت مينمود.

ليث گويد: اين روايت را براى طاوس گفتم سپس او گفت كه اين دو از تمامى سوره‌هاى قرآن ارجمندتر باشد و هر كس آن دو را بخواند شصت حسنه براى او نوشته شده و شصت گناه محو ميگردد و منزلتش بشصت درجه بالا ميرود.

حسين بن ابى علاء از امام صادق (ع) روايت نموده كه فرمود آنكه سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند در قيامت نامه عملش را بدست راستش داده و او را بمرحله حساب گناهان نياورد و از دوستان محمد 6 و اهل بيتش خواهد بود.

تفسير و توضيح:

چون پايان سوره پيشين با دلائل ربوبيت پروردگار بوده لذا اين سوره را نيز بدان آغاز ميفرمايد.