آن نيستند، اينان دروغگويانند. و البته آنها (كفار) بارهاى خود را بدوش كشند و بارهايى بر روى بارهاى خود، و در قيامت سؤال ميشوند از آنچه افترا مى‌بستند. همانا نوح را بسوى قومش فرستاديم پس نهصد و پنجاه سال در بين آنها زندگى كرد، سپس طوفان آنها را گرفت، و آنان بودند ستم‌كاران. پس نجات داديم نوح و ياران كشتى را و آن را آيتى براى جهانيان قرار داديم.

شرح لغات:

الثقل: در لغت عرب در مورد اثاث البيت استعمال ميشود و جمع آن اثقال است چنان كه در بين اعراب گفته ميشود ارتحل القوم بثقلهم و ثقلتهم يعنى كوچ كردند باديه نشينان با اثاث البيت و متاع‌هاى خود و بهمين معنى حديث مشهور (ثقلين) استعمال شده زيرا پيامبر 6 فرموده بود

انى تارك فيكم الثقلين كتاب اللَّه و عترتى اهل بيتى و انهما لن يفترقا حتى يردا على الحوض‌

در ميان شما امت اسلامى دو چيز سنگين و گرانبها ميگذارم كتاب خدا و عترت من، و اين دو هرگز از هم جدا نشوند تا در حوض كوثر بسوى من باز گردند[1].

[1]- اين حديث گذشته از شيعه مورد اتفاق و اجماع اهل تسنن است و تمام كتابهاى معتبر تاريخى و حديثى و تفسيرى آنان ذكر شده و با الفاظ مختلفه از پيامبر روايت نموده‌اند و سر آن هم اين است كه پيامبر اسلام پس از جريان غدير خم و تعيين نمودن امير المؤمنين على بن ابى طالب( ع) را بمقام خلافت و حكومت بعد از مرگ خود، در باره على بن ابى طالب ع و اهل بيتش بمناسبتهاى مختلف سفارش كرد و از اين قبيل كلمات بسيار ميفرمود. چنان كه حاكم نيشابورى در كتاب مستدرك جزء 3 ص 148 حديث مذكور را كه در متن گفته شد روايت كرد و نظير آن را در حديث ديگر ترمذى بنا بنقل كنز العمال ج 1 ص 44 از رسول خدا روايت كرده كه پيامبر6 فرمود

انى تركت فيكم ما ان تمسكتم به لن تضلوا بعدى، كتاب اللَّه حبل ممدود من السماء الى- الارض و عترتى اهل بيتى، و لن يفترقا حتى يردا على الحوض فانظروا كيف تخلفونى فيهما

يعنى در بين شما امت چيزى گذاردم تا زمانى كه شما بآن توجه داشته پيروى كنيد، هرگز بعد از مرگم گمراه نخواهيد شد و آن دو چيز است كتاب خدا كه چون ريسمانى است بين خدا و مردم و عترت من يعنى اهل بيت منند، اين دو هرگز از هم جدا نشوند تا در حوض كوثر بسوى من باز گردند نيكو بنگريد كه در باره اين دو چگونه انجام وظيفه نموده‌ايد.( اين حديث بخوبى آگاهى پيامبر را از آينده امت نشان ميدهد، گويا پيامبر انحرافات مردم را بعد مرگ خويشتن كه بدست جمعى از جاه طلبان انجام خواهد گرفت، ميديد و براى توجه بيشتر مردم اين نوع جمله‌ها بسيار ميفرمود و مخصوصاً با تحقق اجتماع تاريخى غدير خم كه هنوز چند ماهى بيش نگذشته بود پيامبر بهنگام وفات بمنظور تحكيم امر خلافت على ع خواست كتباً بنويسد اما بنا بنقل شيخ مفيد جمله‌اى كه از زبان( عمر) صادر شد و موجب اختلاف گرديد، باعث شد تا پيامبر6 براى جلوگيرى از اختلاف چيزى ننويسد ولى زباناً سفارش نمود.

در اين باره مى‌توان بمتون تاريخى شيعه و كتابهاى معتبر حديثى و تفسيرى اهل سنت مراجعه نمود، از جمله كتاب( الصواعق) ابن حجر عسقلانى ص 135-( كنز العمال) هندى ج 1 باب الاعتصام بالكتاب و السنة- كتاب( المستدرك) حاكم نيشابورى جزء 3 ص 148 كتاب( المسند) امام احمد حنبل ج 3 ص 17 و 26 و 189-( المراجعات) سيد شرف الدين عاملى-( رسالة فى حديث الثقلين) قوام الدين و شنوى و ....

بنا بنقل ابن حجر كه خود از بزرگان اهل سنت است در كتاب الصواعق اين حديث از طريق بيست و چند تن از صحابه روايت شده است.

از جمله: امام المتقين على بن ابى طالب( ع) امام حسن( ع) سلمان فارسى ابو ذر غفارى ابن عباس ابو سعيد جابر بن عبد اللَّه انصارى ابو هاشم بن تيهان حذيفة بن يمانى ابو رافع مولى رسول اللَّه6 حذيفة بن اسيد غفارى( خزيمة بن ثابت ذو الشهادتين زيد بن ثابت انس بن مالك حديث( ثقلين) با مدارك مذكور تنها يكى از دلائل شيعه در باره امامت و خلافت بلافصل على بن ابى طالب و فرزندان او است. و شيعه دلائل ديگرى كه از جمله نص صريح قرآن كريم است در اين باره دارد كه بمنظور اختصار از ذكر آنها خود دارى مى‌نمائيم.