آن ايشان را خوار و ذليل كند خواهد بود.

(وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِ آياتُنا): و زمانى كه قرائت شود بر او آيت‌هاى ما يعنى آيات قرآن كريم.

(وَلَّى مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها): پشت كند و بسبب تكبر از شنيدن او اعراض نمايد و خود را بالاتر از آن ميداند كه سخن حق را بشنود تو گويى اصلا آن را نشنيده است.

(كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْراً): گويا در گوشهايش سنگينى بوده و كر باشد كه مانع از شنيدن آيات پروردگار است.

(فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌): پس بشارت ده باو اى پيامبر 6 بعذابى كه دردناك باشد در قيامت.

سپس خداوند صفات مؤمنان را كه تصديق دستورات پروردگار نموده‌اند تذكر داده و ميفرمايد:

(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ‌): البته آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند براى ايشان در قيامت باغهاى نعمت بوده و از آن بهره بردارى مينمايند.

(خالِدِينَ فِيها): هميشه در آن باغها جاويدانند.

(وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا): وعده خداوند راست بوده و هرگز در آن تخلف نخواهد نمود.

(وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌): و او غالب و قادر در انتقام- كافران و گنهكاران- بوده و در جميع كارها و دستورات خود صحيح و درست كردار است و آنچه را كه بر اساس مصلحت باشد انجام خواهد داد.

سپس خداوند از افعال خود در نظام طبيعت كه دليل بر توحيد او است تذكر داده چنين ميفرمايد:

(خَلَقَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها): آفريد آسمانها را بدون ستونى كه ببينيد شما آن را- و مقصود نفى است- يعنى اگر ستونى مى‌داشت حتماً شما مى‌ديدش زيرا