ميشوند. و تحقيقاً براى مردم در اين قرآن مثل زديم (و گفتيم) از هر مثلى (تا آگاه شوند) و اگر بياورى ايشان را به آيتى هر اينه آنان كه كافر شدند گويند نيستيد شما مگر دارندگان آئين باطل. اينچنين خداوند مهر نهاده بر قلب‌هاى آنان كه نمى‌دانند.

پس تو (اى محمد، ص) صبر كن البته وعده خداوند راست بوده و نتوانند كوچك و نابودت نمايند آنان كه يقين ندارند.

قرائت:

لا ينفع: «اهل كوفه» آن را با ياء و ديگران با تاء «لا تنفع» خوانده‌اند و در سوره «حم المؤمن» نيز در لا ينفع اين دو قول آمده و آنجا «نافع» نظر اهل كوفه را پذيرفته است.

دليل:

«ابو على» گويد «لا تنفع» بهتر و صحيح‌تر است زيرا فاعلش «معذرتهم» بوده و او لفظاً مؤنث و مقتضى تأنيث فعل ميباشد و اما آنان كه «لا ينفع» خوانده‌اند گويند كه فاعل مؤنث مجازى بوده و بين او و فعل فاصله شده و با اين ترتيب بهتر است كه فعل مذكر خوانده شود.

مقصود:

سپس خداوند از گفتار علماء با آنان، در آن روز خبر داده ميفرمايد:

(وَ قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ‌): و- بمجرمين- گفتند آنان كه علم و ايمان داده شده‌اند و از راه دلائل موجوده و دقت در آنها بيقين رسيده و ايمان به پروردگار جهان آوردند و تصديق پيامبر 6 نمودند.

(لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي كِتابِ اللَّهِ‌): درنگ كرديد در قبرهايتان كه ثابت و نوشته شده در كتاب پروردگار و بعضى گويند مقصود علم پروردگار است نظير آيه شريفه‌(وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ) يعنى از دنبال آنان- پس از دنيا- آتش دوزخ بوده تا روزى كه در قيامت برانگيخته شوند، و آن روز علمش در نزد خداوند است.

(إِلى‌ يَوْمِ الْبَعْثِ فَهذا يَوْمُ الْبَعْثِ‌): تا روز برانگيخته شدن- و آن روز قيامت است-.