[سوره الشعراء (26): آيات 221 تا 227]

(هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلى‌ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ (221) تَنَزَّلُ عَلى‌ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222) يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ (223) وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ (224) أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ (225))

(وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ (226) إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ (227))

ترجمه:

آيا شما را آگاه كنم كه شيطان‌ها بر چه كسى نازل مى‌شوند؟ نازل مى‌شوند بر هر دروغگوى گناهكار. شيطانها آنچه را شنيده‌اند، القاء ميكنند و بيشترشان دروغگويانند و شعرا را گمراهان پيروى ميكنند. نمى‌بينى كه آنها در هر واديى سرگردانند و چيزهايى ميگويند كه انجام نميدهند؟ مگر كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح كرده و بسيار خدا را ياد نموده و پس از آنكه مظلوم شده‌اند بدفاع برخاسته‌اند و بزودى ظالمان خواهند دانست كه بكجا خواهند كشانده شد؟